Caravanners kiezen nog niet vaak voor een elektrische auto
In dit artikel:
Caravanners stappen veel minder vaak over op een elektrische auto dan andere automobilisten, blijkt uit nieuw onderzoek van het Kennisinstituut voor Mobiliteitsbeleid (KiM): zij kiezen gemiddeld de helft zo vaak voor een EV. Achter die terughoudendheid zitten vooral praktische zorgen rond vakantieritten van honderden of duizenden kilometers — 70% van de caravanners rijdt naar het buitenland en de helft van die reizen is langer dan 2.000 km — waardoor lange etappes en opladen centraal staan in de afweging.
De belangrijkste knelpunten
- Oplaadtijd en -praktijk: veel laadplaatsen zijn niet doorrijdbaar of hebben te korte vakken, waardoor caravans afgekoppeld moeten worden. Dat kost tijd en frustreert wanneer je reisgenoten al willen ontspannen.
- Beperkte actieradius met aanhanger: door extra windvang, gewicht en rolweerstand halveert het bereik vaak; in de praktijk blijft 150–200 km tussen snelladers realistisch, wat voor veel reizigers te weinig voelt.
- Onzekerheid in het buitenland: niet duidelijk of er geschikte, doorrijdbare laadplaatsen zijn of of laadpassen werken op buitenlandse locaties.
Wat wél verandert
Techniek en infrastructuur lopen snel in. In 2025 zijn er al meer dan zestig EV-modellen met een officieel trekgewicht boven 750 kg; veel modellen (o.a. Tesla Model Y, Kia EV9, Volvo EX90, Ford Explorer) trekken 1.500–2.500 kg. Let op: zwaardere EV’s maken dat de combinatie met caravan snel boven 3.500 kg komt, waardoor rijbewijs B onvoldoende kan zijn.
Batterijen van 70–100 kWh en ultrasnelle laders (250–400 kW) verkorten laadtijden sterk; een stop van zo’n 20 minuten levert in de praktijk rond 150 km extra bereik. Caravanfabrikanten spelen mee: Kip, Fendt, Eriba, LMC en het Nederlandse Easy Caravanning ontwikkelen lichtere en gestroomlijnde modellen. Die kunnen het verbruik met maximaal circa 20% verminderen, wat soms een halve laadstop per reisdag scheelt.
Infrastructuur ontwikkelt zich
Waar enkele jaren terug geschikte laadplekken schaars waren, groeien laadcorridors in landen als Duitsland, Frankrijk en Oostenrijk snel. Nieuw aangelegde laadparken hebben vaker lange parkeerplaatsen en doorrijmogelijkheden voor combinaties. In Nederland is het aanbod al bovengemiddeld; veel campings en vakantieparken bieden laadpalen (en worden gefilterd op platforms als ANWB/Pincamp en ACSI). Laden via de standaard campingstroom is niet aan te raden: dat belast het net te veel. Fastned wordt als voorbeeld genoemd van bijna altijd doorrijdbare locaties waar caravans terechtkunnen.
Het grootste obstakel: informatie en beleving
Volgens KiM ligt de grootste barrière niet in de techniek, maar in gebrek aan actuele kennis en ervaringsvertrouwen. Veel caravanners weten niet dat er inmiddels EV’s met serieuze trekcapaciteit bestaan of dat actieradius en laadinfrastructuur sterk verbeteren. Huishoudens met twee auto’s gebruiken vaak de brandstofauto voor de caravan, wat de adoptie vertraagt bij één-autogezinnen die één voertuig voor álles willen inzetten.
Wat nodig is voor de omslag
Drie zaken moeten samenvallen: 1) voertuigen met voldoende trekvermogen en actieradius, 2) een robuuste laadnetwerk met toegankelijke, lange plekken voor combinaties, en 3) lichtere, aerodynamische caravans en betere, praktijkgerichte voorlichting door fabrikanten en kampeerorganisaties. Als die elementen hand in hand gaan, verdwijnt veel van de praktische terughoudendheid.
Tenslotte: gedrag verandert langzaam, maar voorbeelden overtuigen vaak het meest. Er rijden al elektrische caravantrekkers door Europa; hun ervaringen in online groepen en forums blijken soms overtuigender dan onderzoeken. Wie het aandurft en goed plant, ontdekt dat opladen tussen ritten vaak uitnodigt tot rustmomenten en dat reizen met een EV en caravan praktisch haalbaar wordt.